Dusseldorf-Dubai-Singapore-Melbourne

Na afscheid op het vliegveld was het dan eindelijk zover. De lange vliegreis kon beginnen. Toen ik bij de gate aankwam voelde ik tot mijn grote verbazing allemaal knoppers in mijn tas ( bedankt oma) maar laat ik nu net geen etenswaren mogen meenemen naar Australie en had deze dan ook niet vermeld op mijn declaratie formulier zodat ik ze direct in paniek kon weggooien bij de gate.

Het eerste deel van de vlucht had ik geluk, want er zat niemand op de stoel naast me en aan het raam zat een een stille Indische man die de lege stoel tussen ons in niet ging opeisen. Ik daarentegen direct genoten van twee stoelen, kussens en dekens. Het enige nadeel was dat mijn stoel zich direct naast het toilet bevond en je door het geluid van het doortrekken geen oog dicht doet.

Na aankomst in Dubai was het nog 4 uur wachten voor de volgende vlucht. Ik een warme chocomel ( buiten temp 40 graden ....) gedronken en toen naast de roltrap op het tapijt in slaap gevallen.
Tijd ging snel en zat dan ook al snel weer in het vliegtuig richting Melbourne. Nadat ik plaats had genomen op mijn plekje roept de piloot om dat het 7 uur vliegen is naar Singapore??? Toen kreeg ik het benauwd en was er van overtuigd dat ik in het verkeerde vliegtuig zat aangezien er op mijn ticket toch echt stond dat de vlucht rechtstreeks naar Melbourne zou gaan. Nadat het engelse stel naast me bevestigde dat zij ook naar Melbourne gingen maar dat dit alleen korte tank stop zou zijn heb ik me weer met een gerust hard op de films kunnen storten. Na een korte stop van nog geen uur gingen we inderdaad verder naar Melbourne.

Het was direct een groot verschil met de andere vliegvelden aangezien de controle ontzettend streng is in Australie. Bij de paspoort controle werd ik nogal verdacht gevonden dus voordat ik het wist had hij een rode knop in gedrukt en kwamen 3 mannen me halen om even mee te komen (ohow toch niet die knoppers).... Uiteindelijk waar ze verbaasd dat ik een 6 maanden toeristen visum had gekregen aangezien dit volgens hun absoluut niet mogelijk was, gelukkig had ik bewijs bij me en kreeg ik een mooie stempel en mocht het vliegveld verlaten.

Na een taxirit kwam ik eindelijk aan bij het oppas huis van Chrissy, die me al met open armen stond op te wachten. Na een kop thee en een warme douche voelde ik me weer top en dan is het nu tijd de stad te gaan verkennen. Zaterdag vertrek ik naar de au pair familie in Barham.

Dikke kus
Laura