jazz, fiesta en sprookje

Hey people,

Het geluk is weer gekeerd, toen ik donderdag weer naar mijn werk ging na 2 dagen ziek zijn, hoorde ik dat ik maandag vrij zou hebben. Het is maandag namelijk labour day dus een nationale feestdag :). Ook hadden ze mijn badge gevonden en kreeg ik te horen dat in oktober als alex komt ik een hele week vrij krijg :)…zodat ik tijd heb om naar melbourne te gaan en andere leuke dingen hier te doen.

Behalve engels leer ik op mijn werk ook nog gebarentaal omdat onze klusjes man Fred doof is. Hij hangt de hele dag bij de receptie rond en zit geintjes met mensen uit te halen haha net een klein kind.

Vrijdag zijn we met zijn allen naar het Fiesta festival gegaan in Darling Harbor. Op de terug weg kwamen we langs Hyde park en daar hebben we hele rare beesten gezien in het park, ( als je echt wil lachen moet je op mijn space kijken en zie je zelfs zo een beest zwaaien hahaha)
Zaterdag ochtend zijn we gaan joggen langs het strand en toen naar het jazz festival naar Manly ( ongeveer 30 min met de ferry) toen zijn we daar naar de Italiaan gegaan en hebben we gewinkeld (een nieuwe bikini!!! Die is terug te zien op de nieuwe fotos ;) ) .
Daarna hebben we thuis het spel kingsen gespeeld en nog veel meer van dat soort spellen dus heb diep geslapen.

Zondag ochtend vroeg op want het was weer heerlijk weer en zijn we lekker naar het strand gegaan, nog stukje coast walk gedaan is daar zo super mooi. Er wonen op sommige plekken zelfs zwerven in de rotsen boven de zee heel raar…. Maar ze hebben wel mooi uitzicht.
Daarna zijn we bij Hugos in kings cross gaan eten pizza en cocktails.

Morgenochtend weer naar het strand want het word nog warmer maar dan waarschijnlijk palm beach (2 uurtjes hier vandaan)

Dit was weer een kleine update van mijn lange weekend.

Hou me op de hoogte van de dingen thuis!

Kus Laura


PS: Voor de mensen die geintresseerd zijn in het verhaal over mijn huisvesting hieronder staat een stukje wat mijn roommate nienke nienkjah.waarbenjij.nu heeft geschreven en wat het perfect uitlegt.

Er waren eens twee broers genaamd Dolf en Paul. Op een dag besloten zij een een stagehuis op te richten in Australië. Ondanks hun onervarenheid in het bedrijfsleven, zette zij dit plannetje voort. Voorbereiding was volgens hun niet nodig; zolang de website er goed uitzag, en de studenten zich aanmeldde zou alles wel goedkomen.
Ze staken een groot deel van het budget in het maken van de website die veel professionele informatie, mooie verhalen en indrukwekkende foto’s bevatte. De verhalen over de zogenaamde BBQ-feesten en pokertournooien lieten zelfs de bezoekers van deze site denken dat het stagehuis al jaren bestond.
Pas veel later, toen de website klaar was en de aanmeldingen binnen stroomden, bedachten de gebroeders Hendrikx zich dat er ook wat aan het huis gedaan moest worden. Het pand dat al vele jaren bestond, en vroeger een studentenhuis was geweest (dat verklaard de ‘bewoonde’ foto’s op de website) was hard toe aan een renovatie.
Ondertussen begon te tijd te dringen en werd het duidelijk dat er te veel gedaan moest worden in een te korte tijd. De broers wisten zich geen raad met de problemen, en besloten niets tegen de studenten te zeggen in de hoop dat alles opgelost zou zijn bij de tijd iedereen arriveerde. Uiteraard was dit niet het geval en stonden de studenten voor een verrassing toen zij bij aankomst in Sydney te horen kregen dat zij (hoogstens een week) in een ander huis zouden verblijven.
Het appartement dat zich dicht bij Bondi Beach bevond was best te doen; het was even aanpassen, maar omdat het om een tijdelijk onderkomen ging, konden de studenten door de gebreken heen kijken.
Het slapen in te klein appartement met vijf personen, of het koken voor 12 personen op twee electrische kookpits, waren hun minste zorgen. Want naast het gebrek aan internet, een wasruimte en een normale keuken, viel niet alleen het warme water op een gegeven moment uit, maar een week later ook de electriciteit. Gelukkig hebben die Australiërs een heerlijke mentaliteit van “Morgen nog een dag” waardoor zij nog langer zonder zaten.
Ondanks dit alles, hadden Dolf en Paul het vooral met zichzelf te doen; want, and I quote: “Dolf werkt 16 uur per dag aan het huis, en samen doen wij er alles aan om het zo snel mogelijk af te krijgen”. FYI een biertje drinken in het zonnetje wordt ook schijnbaar ook verstaan onder werken.
Nadat de broers tot 4 keer toe een verhuisdatum hadden gesteld, en tot 4 keer toe niet waren nagekomen, verdween zowel het begrip voor deze situatie als het vertrouwen in deze jongens. De ergenis had niet alleen te maken met de contractbreuk, of het feit dat de studenten dik overbetaald hadden voor iets wat zij niet hadden gekregen, maar vooral met de mooie verhalen die er omheen verzonnen werden.